Beschrijving: Hic rosa, partitie botanique: Geregisseerd door Anne-Marie Faux. Met Anne-Marie Faux, Anne Sabatelli. Verborgen achter de naam van de beroemdste bloem schuilt een eerbetoon. Waaraan? Naar de kleur rood, naar blozende vrouwen. Aan vrouwen die woedend zijn over gerechtigheid, zoals Rosa Luxembourg; voor vrouwen die zich bezighouden met de sobere precisie van een kunst van de waarheid, zoals Danièle Huillet. Omdat - het is vrij duidelijk en de data in de ondertitels in de aftiteling bevestigen het (1916/1936/2006) - de stemmen van de een of de ander de 'botanische symfonie' doorkruisen die de beelden achtereenvolgens onthult. Het is de zorg van laatstgenoemde voor nauwkeurigheid die terug te horen is in de dictie van de brieven die eerstgenoemde in 1916 schreef. Hoewel Rosa Luxembourg bekend staat als de heldhaftige organisator Spartacist, die in 1919 door de politie werd vermoord, weerklinkt hier een ander timbre dan dat van strijdlustige militant. 'Weet je nog wat we van plan waren te doen als de oorlog voorbij is?' schrijft ze aan een van haar correspondenten. Dat is het onderwerp van deze brieven: de zekere herinnering aan de toekomst. De angstaanjagend aandringende herinnering aan de oorzaken waarvoor de strijd geleid moet worden. Als er een revolutie moet worden ondernomen, en met alle noodzakelijke toewijding, dan is dat het zichzelf uitsluiten van een project dat gebonden is aan het rationele. Met welk doel dan? Om de gracieuze en onbeduidende onschuld van de oorspronkelijke tuin te herontdekken. Om weer dierlijk of plantaardig te worden, de natuur zonder fataliteit. Keer, al met al en volgens een bekend messianisme, terug naar het beroemde mystieke programma van Meester Eckhart: ‘de roos heeft geen waarom’. In deze eerste lange film viert Anne-Marie Faux de passie van het ongehinderde bloemenbestaan, zonder ook maar iets toe te geven aan de eisen die een dergelijke ambitie stelt..